Jak zwykle się piszę .Lubię wyzwania. Na skike to niezły wyczyn . Mało kto da radę z takim dystansem . Na nartorolkach szybkich do łyżwy , to pewnie znacznie łatwiejsze zadanie . Łatwiej jest pić i jeść nie tracąc prędkości jak na klasycznych . 70 km bez przerw już kiedyś pokonałem na szybkich do łyżwy ,co mam udokumentowane ( app.endomondo.com/workouts/66200257/2974312 ) , więc teraz czas na 140 km. Potraktuję to jako dobrą zabawę.

Gratuluję decyzji, Kolego.
Cieszę się, że wspólnie zaliczymy ten historyczny bieg. Zwłaszcza z nastawieniem nie tylko na wysiłek ale i dobrą zabawę
___________________

Do wszystkich rozważających start w ogóle: lektura trasy i parametry biegu naszego wysportowanego Kolegi z Łodzi dowodzą z grubsza, że średnio wybiegany (tj. treningi ca 15-20 km) amator szybkich nartorolek może w ciągu najbliżych 4-5 tygodni spokojnie dojść do pułapu rzędu 40 km, aby w październiku 2015, bez katorżniczego wysiłku, cieszyć się w pełni zasłużonym statusem uczestnika I Maratonu Nartorolkowego 70 km w tej kategorii.
Jest to dla mnie absolutnie oczywiste.
Zwłaszcza w kontekście przebiegniętych niedawno przeze mnie 2-krotnie treningowych 40 km na kołach pompowanych, gdzie moja waga pozostawia sporo do życzenia.

Nie święci garnki lepią.

Pozdrawiam

Jestem jak najbardziej za Jak się bawić to na całego.
Wstępnie termin zarezerwowany. Oby tylko pogoda dopisała, bo 140km w deszczu to jednak nie widzę. Jak będzie sucho to myślę, że to jak najbardziej realne.

Brawo!
Szczerze mówiąc, nie wyobrażałem sobie, że Ciebie nie będzie
Ale, ale...zaraz, przecież Dorosły Syn ma Tatę, który świetnie sobie poczyna na deskach z kółkami! Liczymy także na Jego udział a tymczasem - pozdrawiamy!
____________________________

Zachęcam nartorolkarską brać do zadawania pytań.

Pozdrawiam

Słów kilka o trasie, podzielił się był bowiem ze mną jeden z pomorskich kolegów obawą, że może być nudna...że niby tam i z powrotem...

Asfaltowa, gładka, szeroka trasa rowerowa w Puszczy Darżlubskiej (patrz foto ze Skikome 2015). 2x "śpiący policjanci" - spokojnie do ominięcia przez nartorolkarzy i 1x wybrzuszenie asfaltu na 2 kilometrze. Miejscowe, rzadkie spękania asflatu, bez istotnych problemów (biegam bez nosków na grotach kijów). Sporadycznie auta na ok. 500 m drogi publicznej i zasadniczo brak aut na reszcie drogi oraz ok. 1/2 trasy wewnętrznej Nadleśnictwa Wejherowo (zakaz wjazdu). Brak znacznych przewyższeń.
Dalibóg, nie spotkałem dotąd i nie słyszałem o takowej trasie nartorolkowej w Polsce. Las, las, las...w październiku we wszystkich możliwych kolorach wspaniałej polskiej złotej jesieni. Równie płochliwe co ciekawskie sarny, chyże zające, od czasu do czasu dziki przebiegające z pocieszną pasiastą progeniturą...ze względu na okoliczność nie będę się tu rozpisywać nad urokiem iglaków i niesamowitej ciszy w zimie, kiedy pomykam w słońcu na skrzącym się śniegu na nartach BC...
Robiłem na tej trasie w latach 2008-20012 decydujące, główne wybiegania przygotowujące organizm przed maratonami (25-30 km po twardej nawierzchni). Bywało 2x po 20 km w weekend....Eeech...to była forma...Trasa oznaczona co 1 km i do 10 km włącznie przez Kolegów Krzysztofa i Mariana, wielokrotnych, doświadczonych wejherowskich maratończyków, z którymi nie mnie chodzić tą samą stroną ulicy. Organizowali tu m. in. Cross Maraton czy bieg charytatywny na 10 km
Aktualnie trzeba tylko odświeżyć malunki liczb na trasie i będzie git. Zrobi się.
Wg GPS jest możliwość wydłużenia trasy do ok. 12,5 km , do następnej leśniczówki.
Głównym gospodarzem naszego odcinka jest leśniczy Marian Kowalski, człowiek czynny ruchowo, nowoczesny i wysoce świadomy, sprzyjający aktywności sportowej.

Reasumując: nie ma takiej możliwości, żeby ta trasa tam i z powrotem (ergo 20 km lub 25 km w razie wydłużenia) znudziła sie komukolwiek, kto po niej nie biega. Zrobiłem tu na Skike kolejne set km-ów i stwierdzam to ex cathedra. Mało tego: ta powtarzalność trasy (za rzadka, by znudzić, za częsta, by zapomnieć) ma absolutnie kapitalne znaczenie dla zawodnika na dłuższym, maratońskim dystansie. Zawodnik nie musi się skupiać na czymś całkowicie dla siebie nieznanym. Ma to szczególne znaczenie od pewnego momentu zawodów, kiedy jesteś skupiony nie tyle na podziwianiu widoków i nieznanego, co na bezpieczeństwie i przewidywalności.
Zatem:
dla entuzjastów dystansu maratońakiego 70 km: trasa tam i z powrotem do pokonania 3,5 raza (lub mniej, w razie wydłużenia odcinka do 12,5 km)
dla entuzjastów dystansu ultra 140 km: trasa tam i z powrotem do pokonania 7 razy (lub mniej, j.w.).
Trasa najlepsza z możliwych.

Pozdrawiam

Bardzo kusząca impreza, tylko że na Skike to będę jechał cały dzień. Mam pewne obawy co do mojej wytrzymałości na 140 km, ale jeśli będzie jeszcze ktoś w terenówkach to postaram się dołączyć.