Wiele osób sądzi, że nartorolki to sprzęt sportowy wyposażony w dwa kółka, na którym jeździ się przy użyciu kijów narciarskich. Jednak nie każdy tego typu sprzęt to nartorolki…
Nartorolki to szyna z kołami, w nartorolkach biegowych zazwyczaj na każdym końcu szyny zamontowane jest jedno koło. Abyśmy mogli sprzęt nazwać „nartorolkami” musi on umożliwiać poruszanie się poprawną techniką narciarską. Przy nartorolkach biegowych jest to możliwe wyłącznie wtedy, gdy pięta użytkownika pozostaje swobodna, a mocowanie stopy do szyny jest punktowe i zlokalizowane w okolicy palców. Najlepszym i najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest montowanie do szyny wiązań narciarskich i jazda w biegowych butach narciarskich.
Podobnie jak w biegach narciarskich wyróżniamy dwie techniki biegania na nartorolkach: klasyczną i łyżwową. Nartorolki różnią się konstrukcyjnie w zależności od techniki, do której są przeznaczone.
Nartorolki do techniki łyżwowej zazwyczaj wyposażone są w wąskie koła o średnicy od kilku do kilkunastu centymetrów. Standardem są koła o średnicy 10 cm.
Sprawdź ofertę największego polskiego sklepu z nartorolkami nartorolkowy.pl.
Nartorolki do techniki klasycznej mają koła szersze, o przekroju walca i średnicy zazwyczaj mniejszej niż 10 cm. Na jednej z osi zamontowane jest łożysko kierunkowe, które powoduje możliwość obrotu koła tylko w jednym kierunku. Zapobiega to cofaniu się nartorolki przy odbiciu, pododbnie jak smar odbiciowy lub łuska w nartach biegowych zapobiega ich cofaniu się.
Niektórzy producenci oferują modele combi, pozwalające na jazdę zarówno techniką klasyczną, jak też łyżwową.
Jeszcze do niedawna w Polsce nartorolki wykorzystywane były wyłącznie przez zawodników uprawiających wyczynowo narciarstwo do treningów specjalistycznych w okresie bezśnieżnym. Popularyzacja biegówek w naszym kraju, zdrowego stylu życia i aktywności na świeżym powietrzu sprawiły, że biegać na nartorolkach zaczęli także amatorzy. Wiele osób, które dostrzegają pozytywne dla zdrowia efekty biegania na nartach, chce czerpać podobne korzyści przez cały rok. Skutkiem tego jest wzrost zainteresowania nartorolkami jako letnią alternatywą dla nart.
Dla fanów narciarstwa większe znaczenie niż poprawna technika biegu często ma otoczenie, w którym oddają się oni ulubionym aktywnościom. Osoby, dla których w zimie biegówki to raczej rekreacja oraz sposób na zdrowie i dobrą kondycję, a nie forma sportowej rywalizacji, zazwyczaj w pozostałych porach roku wybierają dyscypliny, które można uprawiać na łonie natury, w parkach, lasach, czy na łąkach. Jeśli mogą, to omijają asfalt i tereny zurbanizowane.
Niestety średnica kół w nartorolkach treningowych skazuje użytkowników na poruszanie się wyłącznie po bardzo równych i twardych nawierzchniach – takich jak asfalt. Do jazdy po gorszych drogach potrzebne są większe koła, najlepiej pompowane, dzięki czemu łatwiej pokonywać wszelkie nierówności i kamienie.
Tę niszę stosunkowo niedawno dostrzegły firmy, które o dziwo nie wywodzą się z narciarstwa biegowego i nie mają tradycji produkcji nartorolek. Pierwszy seryjny sprzęt do jazdy poza asfaltem techniką zbliżoną do narciarskiej, wyprodukowała na początku tego wieku austriacka firma Skike. Drugim potentatem na rynku jest niemiecki Powerslide, który do szeregu produkowanych przez siebie łyżworolek wprowadził także linię Nordic.
Terminem „nartorolki” wiele osób określa także wszystkie modele służące do jazdy z użyciem kijów narciarskich niezależnie od sposobu mocowania stopy do szyny. Niestety, z wyjątkiem pojedynczych modeli rolek wyposażonych w pompowane koła, niemal wszystkie te produkty usztywniają piętę użytkownika uniemożliwiając jej swobodny ruch. Wtedy technika biegu, pomimo wykorzystania kijów narciarskich, bliższa jest technice jazdy na łyżwach, czy łyżworolkach, niż na nartach. Dlatego formalnie sprzęt ten nazywany jest rolkami terenowymi, a jeszcze lepiej rolkami uniwersalnymi.
Podsumowując, nazwa nartorolki zarezerwowana jest dla sprzętu umożliwiającego poruszanie się techniką identyczną z narciarską, czyli takiego, w którym wykorzystuje się wiązania i buty narciarskie, pięta użytkownika pozostaje luźna (nie związana z nartorolką), a punkt mocowania buta do szyny zlokalizowany jest w przedniej części stopy. Pozostały sprzęt, umożliwiający jazdę przy użyciu kijów narciarskich, ale nie pozwalający na stosowanie poprawnej techniki narciarskiej zaliczamy do rolek uniwersalnych.