– W ciągu kilku lat chcemy mieć około 100 torów nartorolkowych. Obecnie mamy około 60 takich konstrukcji, a w planach mamy budowę kolejnych w nadchodzących latach – mówi Erik Røste, prezydent Norweskiego Związku Narciarskiego.
Norweski Związek Narciarski przeżywa ogromne zainteresowanie budową nartorolkostrad. Środki na takie konstrukcje pochodzą z programu inwestycyjnego norweskiego Ministerstwa Kultury, pod które w tym kraju podlega sport. Fundusze mają być przeznaczone na budowę torów nartorolkowych w całym kraju. Przy zaangażowaniu lokalnych klubów i społeczności powstają nowe konstrukcje.
W założeniach programu jest budowanie nie tylko asfaltowych ścieżek dla nartorolek, ale także nowoczesnych systemów naśnieżania. To pozwala na szybsze wejście na śnieg w zimie. Wystarczy niewielka pokrywa śnieżna na asfaltowym podłożu, żeby rozpocząć bieganie na nartach.
Norweski Związek Narciarski wydał wytyczne odnośnie projektowania torów nartorolkowych. Podkreśla w nich, że profile tras muszą być dostosowane do szerszej grupy użytkowników, a nie tylko dla wyczynowych biegaczy. Jeśli na trasie pojawiają się ostre podbiegi i zjazdy, powinny być utworzone alternatywne trasy, by takie wzniesienia ominąć lub pokonać przy łagodniejszych nachyleniach. Związek chętnie też opiniuje projekty na etapie planowania.
Polska może poszczycić się podobną, największą w Europie, akcją budowy… orlików. W latach 2008-2012 Ministerstwo Sportu wraz z samorządami lokalnymi wydało blisko miliard złotych na program „Moje Boisko Orlik 2012”, budując około 2600 takich obiektów. Kilka lat temu również ruszył pilotażowy program „Biały Orlik”, w ramach którego powstało 100 lodowisk.
Niestety w kraju, w którym piłka nożna jest zawsze na pierwszym miejscu, trudno marzyć o centralnym programie budowy choćby kilku rolkostrad. Klubom i społecznikom pozostaje pozyskiwanie środków na własną rękę. Także publicznych, choćby tak, jak przy budowie Rolkostrady w Wesołej (przeczytaj wywiad z autorem pomysłu zdobycia środków na rolkostradę w Wesołej).
