Rozumiem koncepcję stylu łyżwowego, ale nawet jak się to robi poprawnie bez odbijania się to na kolanie występują poprzeczne siły. Nie do takiej pracy natura zaprojektowała nasz układ ruchu.

Poza tym jeszcze taka mnie naszła dodatkowa myśl, że jeżeli kolano już jest w pewien sposób zużyte/ naruszone, to robienie takich nieergonomicznych ruchów i to jeszcze z takimi odważnikami jak skike na stopach nie pomaga. Możliwe, że już zamiana sprzętu na jakiś lżejszy (np. Jenex V2 Aero Combi/Skate to 1/2 wagi skike) no i poprawienie techniki jeżeli była błędna, tu się zgadzam, powinno ograniczyć kontuzjogenność lub przynajmniej zmniejszyć dolegliwości.


To oglądanie tematu od tylca, trochę jak powiastki o "ludziach sukcesu" w kolorowych magazynach, że determinacją i ciężką pracą... po prostu zawodnicy to jest ta grupa, która się ostała z całej reszty zabierającej się do rzeczy, ale gorzej wyposażonych przez naturę lub mających po drodze jakieś kontuzyjne zdarzenie losowe.

Nie stygmatyzowałbym stylu łyżwowego, że jest jakoś specjalnie kontuzjogenny. Wszystko to kwestia indywidualna. Proszę spojrzeć na liczby osób startujących w zawodach narciarskich w seniorskich kategoriach wiekowych - najlepiej w maratonach zagranicznych.
Osobom, które zaczynają przygodę z nartorolkami i nartami biegowymi radzę po prostu spróbować i poszukać odpowiedzi swojego organizmu na zadaną mu aktywność. I słuchać opinii lekarzy oraz ekspertów z wieloletnim doświadczeniem, niekoniecznie z forów internetowych

Wojt napisał(a):


No ale zgodzisz się, że trzeba pytać tych, którzy mają jakąś historię i doświadczenia z kontuzjami (i tym samym często z ortopedami) i na swoim doświadczeniu są w stanie powiedzieć co jaki ma wpływ, co im służyło, a co nie, a nie pytać tych, którzy nigdy tych problemów nie mieli i twierdzą, że wszystko jest świetnie, a tamci wymyślają?

Ja osobiście jakbym upierał się przy technice łyżwowej czy to na nartach czy nartorolkach, a przy tych ostatnich jeszcze używał startowego sprzętu o niewielkim stopniu tłumienia to już bym dawno nie jeździł i chyba kajaki by mi zostały. A tak, właśnie słuchając organizmu, narciarstwo nordyckie uprawiam już niemal 20lat ze wszelkimi odmianami od sportowych biegówek do telemarkowych zjazdówek, nartorolki do klasyka w to wliczając. Ostatnio przymierzam się nawet do szerokich łopat tele-turowych, ale tutaj niestety kolana protestują i żądają jakiś kompromisów strasząc kajakami.

Natomiast owszem możliwe, że kolega ma jakiejś innej natury przypadłości kontuzyjne niż ja i może moja rada nie będzie idealnie trafna. Niemniej uważam, że warta wypróbowania. Moim zdaniem lżejszy sprzęt, ale nadal z dobrym tłumieniem plus zmiana stylu lub przynajmniej miks combi może być dobrym kierunkiem.